Ήταν μια φορά ένας πόλεμος

Ο ανθυπολοχαγός περπάτησε αργά προς το λόφο, με κατεύθυνση τις γερμανικές θέσεις. Είχε μαζί του τη λευκή σημαία, που δεν ήταν τίποτε άλλο από την πετσέτα του μπάνιου. Την περασμένη νύχτα είχε μαλώσει για να του δώσουν το δικαίωμα αυτό. Δεν ήξερε πόσο μόνος και πόσο εκτεθειμένος θα ήταν. Ο ανθυπολοχαγός ήξερε ότι αν τον χτυπούσαν και δεν σκοτωνόταν θα μπορούσε ν’ ακούσει τον ήχο της σφαίρας, αλλά αν τον χτυπούσαν στο κεφάλι δε θα μπορούσε ούτε ν’ ακούσει, ούτε να νιώσει το παραμικρό. Ήθελε αν τον χτυπούσαν, να ήταν με τον τρόπο αυτό, στο κεφάλι…