Ανάπτυξη και εθνικός προγραμματισμός: Η περίπτωση της Ελλάδας

Ο εθνικός προγραμματισμός, αν χρησιμοποιείται με συνέπεια και πειθαρχία από την πολιτική ηγεσία, μπορεί να αποβεί χρήσιμος οδηγός της κυβερνητικής πολιτικής. Περιορίζει την απλή διαίσθηση και τους αυτοσχεδιασμούς στις αποφάσεις και εισάγει την επιστημονική έρευνα, τη συνειδητή επιλογή, τον ορθολογισμό. Για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να είναι ευλύγιστος και προσαρμόσιμος, ρεαλιστικός και πλήρης. Να μπορεί να κινητοποιήσει τους παράγοντες, που προσδιορίζουν την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, δηλαδή να δραστηριοποιήσει τις κοινωνικές ομάδες, κατά τρόπο που με την εργασία τους, την επιχειρηματικότητα τους και την αυξημένη αποταμίευση τους, να καταστούν κινητήρια δύναμη στη διαδικασία της ανάπτυξης, να προωθήσει τις καινοτομίες στον τομέα της παραγωγής, των νέων προϊόντων, του μάρκετινγκ, των μεθόδων εργασίας και του αυτοματισμού, να καθοδηγήσει την πολιτική ηγεσία στις αποφάσεις της. Προσφέρει μια σοβαρή βοήθεια για σωστή και συντονισμένη, μέσα στο γενικότερο σύνολο, αντιμετώπιση των στρατηγικών και των επί μέρους επιλογών. Η ανάπτυξη δεν είναι απλά ένα ποσοτικό πρόβλημα. Είναι προ παντός ένα ποιοτικό πρόβλημα. Οι καθ’ αυτό ποσοτικές επιτεύξεις ξεχνιούνται μέσα στην απεραντοσύνη του χρόνου. Οι ποιοτικές και πολιτιστικές επιτεύξεις δεν ξεχνιούνται ποτέ. Είναι αυτές που κάνουν τους λαούς αθάνατους. Ο εθνικός προγραμματισμός επιδιώκει την ανάπτυξη, όχι απλά την μεγέθυνση της οικονομίας.