Γιώργος Μήλιος / Giorgos Milios

Ο Γιώργος Μήλιος, είναι ένας καλλιτέχνης, που συνεχίζει ακούραστα την καλλιτεχνική του αναζήτηση και πρωτοπαρουσιάζει 45 πίνακες, μεγάλων κυρίως διαστάσεων, των πέντε τελευταίων χρόνων δουλειάς του. Ο ιστορικός τέχνης Θανάσης Μουτσόπουλος θέτει το ερώτημα, στον κατάλογο της έκθεσης, «Στις μέρες μας εμφανίζεται μια υπερπληθώρα εικαστικού έργου, κάθε τύπου, κάθε μέσου, κάθε ηλικίας και αν μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα μπορεί άραγε να γίνει κατανοητή η ιδιαιτερότητα του εικαστικού έργου αυτού του εξαιρετικά ιδιόμορφου καλλιτέχνη». Και απαντά ότι «ο Γιώργος Μήλιος είναι ένας εικαστικό ς ο οποίος κατάφερε να ξεφύγει από τις συμπληγάδες που διχοτόμησαν την ελλαδική (αλλά και τη διεθνή) τέχνη τις τελευταίες δεκαετίες: εννοιακή ή παραστατική τέχνη; Αφαίρεση ή αναπαράσταση; Παλιά ή καινούργια τέχνη; Εξπρεσιονισμός ή σουρεαλισμός; Κλασικισμός ή ποπ; Ψυρρή ή Κολωνάκι;» Και συμπληρώνει ότι «Αυτή η τόσο μοναχική και ιδιαίτερη πορεία του Μήλιου εδώ και σαράντα χρόνια, μακριά από οποιαδήποτε στιλ ή κατατακτήρια κριτήρια, τον κάνουν μια μοναδική περίπτωση. Η ζωγραφική του Μήλιου μοιάζει να είναι ένα δοκίμιο πάνω στο ελάχιστο, στο ανεπιτήδευτο, στο τίποτα. Κάτω από αυτό το λεπτό στρώμα, υπάρχει ένα απροσδιόριστο χιούμορ στα όρια του παραλόγου, όχι πολύ μακριά από αυτό του Dada και του Σουρεαλισμού. Η φόρμα όμως του Μήλιου χλευάζει κάθε είδους δεξιοτεχνία, ή μεγαλεπήβολης καλλιτεχνικής πρόθεσης, ακόμη του ίδιου του «αριστουργήματος» που συντηρεί η νεωτερικότητα… Η αλήθεια όμως είναι, ότι μέσα στα ταραγμένα χρόνια που ζήσαμε ο Μήλιος κρατάει μια εσωστρέφεια χωρίς ανάλογο, όπως το κάνει και σήμερα εξάλλου. Το ερώτημα που προκύπτει από τη δουλειά του είναι ένα ερώτημα πάντα επίκαιρο, τραγικά: πως μπορούν να πάρουν τη θέση τους στην ιστορία της τέχνης φωνές τόσο ιδιαίτερες, τόσο μοναχικές, τόσο ουσιαστικές;».
Ο Γιώργος Μήλιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπουδάζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με υποτροφία σαν πρώτος επιτυχών, απ’ όπου αποφοιτά το 1962 με 5 επαίνους και δίπλωμα θεωρητικών σπουδών με το βαθμό «λίαν καλώς». Το 1965 συνεχίζει τις σπουδές του με την υποτροφία «Σκουζέ» για ένα χρόνο στο Παρίσι, και με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης σπουδάζει στην Ecole DeS’ Beaux Arts, χαρακτική, λιθογραφία. Εργάσθηκε επί 4 χρόνια ως ζωγράφος-συντηρητής στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών και στη Μονή του όρους Σινά το 1967. Το 1985 διορίζεται ως Λέκτορας στο ΕΜΠ και το 1988 εκλέγεται τακτικός καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1996 με μετάκληση έγινε καθηγητής της χαρακτική; στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών.
Με την ευκαιρία της έκθεσης κυκλοφορεί δίγλωσσος (ελληνικά- αγγλικά) κατάλογος με θεωρητικά κείμενα των Τάκη Μαυρωτά και Θανάση Μουτσόπουλου.