Το βιβλίο αυτό μπορεί να εκληφθεί σαν μια απάντηση (εκτός «καταλόγου ομιλητών») στις αγωνιώδεις και ελάχιστα (η σπανιώτατα) αποτελεσματικές απόπειρες, των απανταχού της υφηλίου μετα-μοντέρνων (post-modern) να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα σε χώρες όπου εν ονόματι του εκσυγχρονισμού και του international style ισοπεδώθηκε η διαφορετικότητα και η καλώς εννοούμενη ιθαγένεια, για χάρη μιας φαστ-φουντοποιημένης αρχιτεκτονικής που είχε σαν θεωρία της α-δόκιμες μεταφράσεις και μεταφορές προτύπων.