Επεξεργασία παραμυθιακών τύπων και παραλλαγών ΑΤ 700-749

Το ελληνικό λαϊκό παραμύθι δεν είχε την τύχη των αρχαιοελληνικών μύθων, που για αιώνες ολόκληρους αποτέλεσαν κοινό τόπο αναφοράς και μελέτης. Οι λαογράφοι, οι ιστορικοί της λογοτεχνίας και άλλοι μελετητές επέλεξαν συστηματικά το δημοτικό τραγούδι ως κύριο αντικείμενο της έρευνάς τους (…). Ωστόσο τα παραμύθια του ελληνικού λαού, ενώ ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια των αφηγήσεων, που εκτείνεται από την Ευρώπη ως τις Ινδίες, περνώντας από τη Βόρειο Αφρική, διατηρούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, που, αν δεν είναι αποκλειστικά ελληνικά, είναι σίγουρα μεσογειακά ή βαλκανικά, όπως φαίνεται από μια απλή σύγκριση των γνωστότερων παραλλαγών. Ο χώρος αυτός ευνοεί τους μυθικούς μετασχηματισμούς όπως και το πέρασμα από την ανατολή στη δύση και αντίστροφα, αν παρακολουθήσουμε τις αφηγήσεις που ταξιδεύουν, όπως ανέκαθεν ταξίδευαν από τον έναν τόπο στον άλλο.