Η σύγχρονη ψυχανάλυση περνάει μια κρίση που επιφανειακά εκδηλώνεται με μια ορισμένη μείωση του αριθμού των σπουδαστών που εγγράφονται για εκπαίδευση στα ψυχαναλυτικά ινστιτούτα, καθώς και του αριθμού των ασθενών που προσφεύγουν για βοήθεια στον ψυχαναλυτή. Στα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί ανταγωνιστικές θεραπευτικές μέθοδοι, που ισχυρίζονται πώς πετυχαίνουν καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα και πώς απαιτούν πολύ λιγότερο χρόνο και έτσι, φυσικά, πολύ λιγότερο χρήμα.
Ο ψυχαναλυτής, που πριν δέκα χρόνια τον θεωρούσε η μεσαία τάξη των πόλεων σαν τον μόνο που μπορούσε να δώσει απάντηση στο ψυχικό της άγχος, βρίσκεται σήμερα στην ανάγκη να αμυνθεί μπροστά στους ψυχοθεραπευτές ανταγωνιστές του και βλέπει να χάνει το μονοπώλιό του σα θεραπευτής