Δύο χρόνια σχεδόν πέρασαν από της ημέρας που ο Ζεύς χέρις εις την θέλησιν και υπομονήν του ιδρυτού Γ. Α. Παπαγαρουφάλη είδε το φως….Οι εν Γεωργιτσίω Πελλανίται, οι εν Αθήναις και οι εν Καλάμαις τοιούτοι, ως και οι εν Αμερική συνέπηξαν Συλλόγους σκοπούντας ου μόνον την κατασκευήν έργων προς εξωραισμόν του σκλαβωμένου τόπου μας, αλλά το σπουδαιότερον ν΄αναπτύξουν κοινωνικώς και κοσμοπολιτικώς τους εν τη περιφερεία της Πελλάνης βιούντας. Και όμως αν και το περιοδικόν είδε τους σκοπούς του επιτυγχάνοντας και εκπληρουμένους δεν εθεώρησε λήξασαν την αποστολήν του…..