Ο καταραμένος

“Τρομάζει από τις βρικολακιασμενες παραισθήσεις του, συνέρχεται, προσπαθεί ν’ αυτοκυριαρχηθεί. “Θεέ μου, συγχώρεσε με…” μουρμουρίζει για πρώτη φορά δυο λόγια μεταμέλειας “είμαι καταραμένος, είμαι σατανικός…” Καταβάλλει προσπάθεια, πιέζει πολΰ τον εαυτό του, ντύνεται βιαστικά και βγαίνει στον περίβολο της Μονάδας Απεξάρτησης. Μπαίνει στη μαύρη μερσεντές βάζει μπροστά τη μηχανή. Οι νοσοκόμοι αντιλαμβάνονται αργά τις προθέσεις του.