Παρατονισμένη μουσική

Ζήσαμε χρόνια πολλά μαζί ο Καρυωτάκης και εγώ. Το κείμενο αυτό είναι ο καρπός αυτής μας της αγάπης. Ο λόγος σ αυτό είναι για το τι το έργο και η μοίρα του ενός προσκόμισε στη σκέψη και τη ζωή του άλλου. Στην αρχή ήταν ένα κείμενο τρυφερό, παθητικό, συνάμα και φανατικό (1975). Καθώς τα χρόνια πέρναγαν, η σχέση μας χρειάστηκε κάποια ερείσματα, κάπως πιο λογικά, πιο αντικειμενικά θα λέγαμε, μια κάποια προστασία από ένα πλήθος κατηγόριες κι από τη φλόγα της την ίδια. Και τότε ήρθε ξανά στη μνήμη ξαφνικά αυτή που κάποτε μας ήταν «αίρεσις βίου» κι είχε ύστερα φανεί πως γίνεται ξεφτίδι και κουρέλι στις μπότες και στις τσέπες ανθρώπων δίχως μπέσα. Το κείμενο στηρίχτηκε· μαζί του κι η αγάπη μας…