Θα επιθυμούσα να θεωρηθεί ότι δεν έγραψα ένα βιβλίο. Απλώς συγκρότησα μια δικογραφία πού τα «στοιχεία» της μου τα προσέφερεν η Ιστορία, οι αγωνιστές του 21, όσοι έγραψαν απομνημονεύματα και οι μεταγενέστεροι ιστορικοί, ως «μάρτυρες υπερασπίσεως» του κατηγορουμένου και ως «μάρτυρες κατηγορίας». Τη δικογραφία της «ποινικής υποθέσεως»:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ,
Διευθυντής Δυτικής Ελλάδος - Κάτοικος Μεσολογγίου
ΚΑΤΑ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ,
Στρατάρχη - Κατοίκου Αγράφων.

Από συνείδηση θεωρώ «εντολέα» μου τον «καθ’ ου». Άλλα και την ιστορική αλήθεια, Και το συμφέρον του Έθνους. Υποστηρίζω τούς τρεις αυτούς άδικημένους του 21.

Τον πρώτο κατεδίκασε ο Μαυροκορδάτος «ως Επίβουλον της Πατρίδος, ως εχθρόν του Έθνους και ως προδότη». Την δεύτερη την κακοποίησαν οι Ιστορικοί απολογητές του Μαυροκορδάτου για να τον καλύψουν. Το Έθνος διέτρεξε τον έσχατο κίνδυνο από τη Μαυροκορδατική πολιτική των πολιτικών διώξεων και της μισαλλοδοξίας.
Το 21 ανήκει στο ένδοξο ιστορικό μας παρελθόν. Ο Καραϊσκάκης, η αλήθεια και το Έθνος είναι και σημερινές αξίες. Είναι και σημερινά Ιδανικά. Όπως είναι και σημερινό ιδανικό το να αναλαμβάνει κανείς την υπεράσπιση τους και να απευθύνει, κατά του Μαυροκορδάτου το αμείλικτο «Κατηγορώ» της Ιστορίας.