Η Άγρια Δύση λειτούργησε τον 19ο αιώνα ως συμβολισμός του έσχατου συνόρου ανάμεσα στον επεκτατικό ανθρώπινο πολιτισμό και την παρθενική φύση. Οι φωτογραφίες των εξερευνητικών αποστολών της εποχής αποκάλυψαν στα μάτια του κοινού ένα τοπίο συχνά απόκοσμο και μεγαλειώδες. Καθόλου παράδοξα, η ’γρια Δύση παρέμεινε ενεργή ως μυθολογία ακόμη και όταν είχε πλέον αποικιστεί, κυρίως μέσα από την κινηματογραφική γενεαλογία του ουέστερν και την οικουμενική της διάδοση. Ποιες ευαίσθητες χορδές αγγίζουν οι φωτογραφίες της πιο πετυχημένης εκστρατείας στην ιστορία της διαφήμισης με τα καταπράσινα λιβάδια και τα συναρπαστικά τοπία που ακροβατούν μεταξύ Αρκαδίας και ουτοπίας; Πως στρατολογούνται η τέχνη και η φωτογραφία, ο κινηματογράφος και η σύγχρονη ιστορία για να οικοδομήσουν ένα χλιαρό εικονογραφικό ισοδύναμο της ’γριας Δύσης; Με ποιο τρόπο μας κατοικεί η ειδυλλιακή και ξένοιαστη χώρα του Marlboro και η αρρενωπή μορφή του σκληροτράχηλου καουμπόυ εδώ και μισόν αιώνα; Πως ο κόσμος αυτών των φωτογραφιών επιχειρεί να εξελιχθεί παραμένοντας ίδιος; Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να ερμηνεύσει αυτές τις φαινομενικά απλές φωτογραφίες και να καταδείξει ορισμένες αιτίες για την αξιοθαύμαστη αντοχή τους και τη διεισδυτικότητά τους στη συλλογική συνείδηση.