Όταν τ' αεροπλάνα απογειώνονται και χάνονται σιγά - σιγά στην ομίχλη του ύψους και της απόστασης, τότε συντελείται μια μεταμόρφωση στους ποντοπόρους της "τρίτης διάστασης" του χώρου, και οι κινήσεις και οι σκέψεις των πληρωμάτων γίνονται αδελφικότερες, με μια κοινή φροντίδα να κυριαρχεί στις καρδιές τους: "πώς να πετύχουν την αποστολή τους".
Οι ζωές όλων είναι εξαρτημένες μεταξύ τους, και μια κοινή Μοίρα τους οδηγεί, χωρίς διακρίσεις βαθμών, ηλικίας, ειδικότητας, μόρφωσης ή κοινωνικής τάξης.
Όταν τ' αεροπλάνα αναπαύονται στα υπόστεγα, συνεργεία ειδικευμένων τα επιθεωρούν, κομάτι προς κομάτι, βίδα προς βίδα, και δεν υπάρχει μηχανικός που να μην αισθάνεται τον εαυτό του αλληλέγγυο, μ' εκείνους που βρίσκονται στον αέρα.
Οι γιατροί, οι εφοδιαστές, οι μετεωρολόγοι, οι ελεγκτές κίνησης, όλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για την "καλή κατάσταση" του έμψυχου και άψυχου υλικού, και την ασφαλή εκτέλεση των πτήσεων. Και όταν ακόμα όλο το προσωπικό της Μονάδας αναπαύεται ή αργεί ή απολαμβάνει μια συλλογική ψυχαγωγία, σε κάποια επετειακή ή εορταστική ευκαιρία, υπάρχουν άνδρες στα φυλάκια, που με άγρυπνο μάτι νύχτα - μέρα, φροντίζουν την ασφάλειά τους, και άλλοι που σε απομονωμένες μακρυνές κορφές ερευνούν τους Ελληνικούς ουρανούς. Αδελφικότητα στη δουλειά, στα γήπεδα και στην ψυχαγωγία. Οι ιπτάμενοι παρακολουθούν μ' ενδιαφέρον και φιλία στον πάγκο, που ο μηχανικός επισκευάζει και ελέγχει τον κινητήρα. Υπερηφάνεια του εργάτη, που παρακολουθεί με στοργή την απογείωση των αεροπλάνων, του μηχανικού που ακούει εναγωνίως το βόμβο του κινητήρα... Σύσφιξη καρδιών και κοινωνικών τάξεων... Πνεύμα ενότητας... Πνεύμα συνεργασίας... Αυτό είναι που χρειάζεται η Αεροπορία.
Το "αεροπορικό πνεύμα".