Εποχές λέγονται οι τέσσερις νύμφες που μετατρέπουν κάθε ενιαυτό σε μυστική ολυμπιάδα. Άλμα του θέρους, μήκος χειμώνος, δόλιχος μετοπώρου, ύψος της άνοιξης. Οι άνθρωποι που έχουν κοιτάξει το τοπίο από το ίδιο παράθυρο, μοιράζοντας δίκαια το χρόνο τέσσερις φορές, ξέρουν να δέχονται ως δώρο τη ζωή, να ξεμπερδεύουν το ανείπωτο δίχτυ ενός παλμού, να ερμηνεύουν τα παιχνίδια της γης. Αν δεν υπήρχαν εποχές δε θα γερνούσαμε, επειδή θα ζούσαμε αλλιώς. Οι μήνες, οι εβδομάδες, οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά, είναι το εσωτερικό μας παραμιλητό, η τραυλή δημηγορία. Η Γαία ανασαίνει με τις εποχές. Κι αν χιόνισε κάποιον Ιούλιο, κι αν άνθισαν οι δαμασκηνιές Γενάρη, κι αν είδε ο ποιητής ναρκίσσους το Μάιο, κι αν μοσχομύρισε του Οκτώβρη πασχαλιά, είναι γιατί ο Έρωτας τάραξε τις φρένες της.