Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το βιασμό με τον ίδιο κοινότυπο τρόπο που συζητιόταν μέχρι σήμερα το πρόβλημα, αν τη νύχτα της 21 προς 22 Αυγούστου 1974, στον Όρμο του Μοργκιού, ο Γκυ Ροζέ, ο Αλμπέρ Μουγκαλί και ο Σερζ Πετριλί δεν είχαν εισβάλει στη σκηνή δύο νεαρών Βελγίδων, δηλώνοντας ότι θα μείνουν εκεί «ώσπου να τη βρουν και οι τρείς τους».
Η μια απ' τις κοπέλες αρπάζει ένα σφυρί, απειλεί και αμέσως μετά χτυπάει έναν απ' τους επιτιθέμενος. Για απάντηση δέχεται μια γροθιά στο στόμα. Η Ανν Τονγκλέ και η Αρατσέλι Καστελάνο αντιστέκονται και φωνάζουν μ' όλη τους τη δύναμη. Εκεί γύρω υπάρχουν κι άλλοι κατασκηνωτές και το χωριό δεν είναι μακριά, αλλά κανένας δεν αντιδράει, τόσο το καλύτερο για τους τρείς άντρες. Δεν υπάρχει κανένας για να τους εμποδίσει να σκοτώσουν, κανένας για να τους καταγγείλει, αν εξαφανίσουν τα πτώματα - εξηγούν απειλώντας τες οι ίδιοι. Τρομοκρατημένες, παραιτούνται και υπομένουν όλα τους τα βίτσια για τέσσερις ολόκληρες ώρες.