"...Όταν ο ήλιος έπεφτε στο Γάγγη, άναβε ένα μακρινό φως, στην τελευταία άκρη της λιμνοθάλασσας, που έδινε το στίγμα του Γκάνγκα Σαγκάρ.
Η Τζούλια εξακολουθούσε να κοιτάζει σταθερά κείνο το φως που γινόταν όλο και πιο λαμπερό, ώσπου το έχανε, καθώς έσμιγε με τα πρώτα νυχτερινά αστέρια. Έμενε εκεί και περίμενε, όχι γιατί πρόσμενε να έρθει κάποιος, μα μόνο γιατί ήξερε πως έπρεπε να περιμένει, αβέβαιη αν τ' όνειρό της ήταν τόσο κοντά που να μην μπορεί να της φύγει πια, ή αν ήταν κιόλας πίσω της, φευγάτο μακριά με το τελευταίο ρεύμα του ποταμού".
Στην Ινδία, δυο φίλες παλιές ξαναμπλέκουν στα δίχτυα της αγάπης ζώντας έρωτες διαφορετικούς, μέσα σ' ένα κλίμα γοητευτικής αναστάτωσης και ποικιλίας εθίμων, προσώπων, ήχων, χρωμάτων και αρωμάτων, που φτάνουν μέχρι της ένταση μιας πολιτικής επανάστασης με θρησκευτικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο, συναρπαστικό, που ξεπερνά τα όρια του μυθιστορήματος, κρατώντας τον αναγνώστη δέσμιο καταστάσεων και ιδεών, μέσα σ' ένα απαράμιλλα εξωτικό κλίμα.