Στις σελίδες που ακολουθούν ελπίζω να δημιουργήσω (με τη συνδρομή και των εικαστικών τεχνών) μια κατά το δυνατό σφαιρική εικόνα του τι σημαίνει και πώς παρουσιάζεται η δικαιοσύνη στην ελληνική μυθολογία, αλλά παράλληλα και να υπενθυμίσω ότι η μυθολογία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα ως μια απλή ρομαντική ανθολογία παραμυθιών, αλλά και ως ένα σύνολο πνευματικών δημιουργημάτων με αρκετά επικουρικά στην προσέγγιση της ιστορίας στοιχεία. Αρκεί βέβαια τα στοιχεία αυτά να μην υπερτιμώνται. Η αξία των μύθων έγκειται στη δυνατότητά τους να μας υποψιάζουν και όχι να μας πληροφορούν για θέματα της ιστορίας. Είναι ασφαλέστερο και φυσικά ορθότερο οι ιστορικές και αρχαιολογικές μαρτυρίες να καθοδηγούν και οι μύθοι να επαληθεύουν -όταν επαληθεύουν, όπως γίνεται για παράδειγμα στην παρούσα μελέτη- και όχι να αποκτούν το ρόλο των ιστορικών πηγών με κίνδυνο τη διαστρέβλωση της ιστορίας.